öyle çok ki ölüler,
ve öyle çok ki al güneşle yarılmış hendekler,
ve öyle çok ki gemilere vuran miğferler,
ve öyle çok ki öpüşlerle kilitli eller,
ve öyle çok ki unutmak istediklerim.

- Unutmak Yok, Pablo Neruda

Ve bitti kaldırım taşları
Yollar karanlığa çıktı
Tenhalar varla yok arası
Tanrı unuttu çoktan
Gelmedi ilkbahar
Gitmek bilmedi kış
..
Kadın gitti.
Erkek şair oldu.

...

Artık ben de sıkıldım güçlü görünmekten, 

İçim düğüm düğümken başka düğümleri çözmekten... 

Herkese yetişmekten ama hep kendime geç kalmaktan... 

Eskiden olsa bir şekilde yakasından tutardım hayatın, 

Ama şimdi tutunduğum her hayat elimde kalıyor... 

Ya benim gücüm tükenmiş, ya da hayatın karşıma çıkardığı yürekler çok acımasız... 

Haketmeyenler en konforlu kalplerde sefalarını sürerken, 

Nedense ben hep iyi halden tahliye ediliyorum yüreklerden... 

Nazım Hikmet Ran